De psycho/seksuoloog

Een man met een baard en piepkleine kraaloogjes die nog kleiner worden wanneer hij lacht, maar tegelijkertijd wel dwars door je heen kijken. Niet direct het beeld dat er bij je binnenschiet wanneer je aan een standaard psycholoog denkt. Ik heb het nu dan ook over een psycho/seksuoloog -zo stelt hij zich voor- iemand die zorgt dat je op ieder probleem zelf een antwoord geeft. Natuurlijk had je dat antwoord al lang ergens in je hoofd zitten, maar hij weet je op de exact goede manier te stimuleren zelf met dat antwoord te komen, heel gek eigelijk. 

Gek, maar ook verbijsterend knap, want hij doet iedere dag niet anders en hij doet het bij al die verschillende mensen waarmee hij praat; geen mens is immers hetzelfde. En ieder mens vereist een andere aanpak, maar daar lijkt deze man totaal geen moeite mee te hebben. Switchend van de ene persoon in het gesprek naar de ander. De vrouw in het verhaal heeft tranen nodig om tot een bepaald niveau van zelfbewustzijn te komen, de man een lach, waarmee hij volgens de psycho/seksuoloog zijn tranen verbergt. Hij weet het allemaal precies, terwijl geen van de dingen die hij zojuist heeft vertelt hem tijdens zijn studie in boeken uitgelegd werd, of nouja, niet alles. Verbijsterend.

De psycho/seksuoloog lijkt tevreden na afloop van het gesprek. Een twinkeling in zijn ogen verraad een geringe mate van ontroering, of misschien is voldoening een beter woord. Mijn hemel wat moet het een goed gevoel geven als je iedereen in de wereld kunt helpen, zonder diegene goed en slechts door het gebruik van een aantal indringende woorden en blikken. Bij navraag klinkt niet meer dan een bevestigende en gemeende 'ja'; de psycho/seksuoloog moet blijven oppassen zijn eigen ziel niet teveel bloot te leggen. Dan zouden de behandelingen in de toekomst geen zin meer hebben. Logisch. 

Het is (bijna) magisch, het gevoel dat je hebt na een 'behandeling'  van de psycho/seksuoloog. Opgelucht, vol goede moed en vooral weten wat je te doen staat. Klaar voor wat er komen gaat, gesterkt door de persoon die je zelf bent en die je vanzelf gaat leren waarderen, omdat je weet dat het antwoord op nagenoeg alle vragen in diezelfde persoon verborgen ligt.

En nu maar hopen dat de 'behandelingen' van de psycho/seksuoloog geen trend wordt in de samenleving. Diverse onderzoeken lijken wel in deze richting te wijzen, vooral bij de jonge generaties. Het wordt hip om over jezelf te gaan praten, terwijl het dat absoluut niet is. Het is fijn als je het nodig denkt te hebben, maar het mag nooit een hype worden. Steeds meer mensen denken last te hebben van een burn-out, omdat de maatschappij steeds meer gestrest raakt, door bijvoorbeeld een groeiende werkdruk door bezuinigingsrondes in welke bedrijfstak dan ook. Of omdat het hebben van een burn-out op zichzelf hip wordt, belachelijk natuurlijk. Ga een stuk hardlopen na het werk, neem zo nu en dan koffiepauze of luister naar een ontspannen muziekje, maar ga pas naar de psycho/seksuoloog als er echt iets gebeurt in je leven waardoor je niet meer verder kunt, waardoor je vast lijkt te zitten en waardoor je alleen nog maar achterom kunt kijken en niet meer ziet wat er zich voor je neus afspeelt. Dat zijn de alarmsignalen. Alleen dan kunnen deze 'magic-doctors' hun werk blijven doen, iets wat heel belangrijk is voor het blijven functioneren van de samenleving.